W naszych kościołach i kaplicach krzyże są już pozasłaniane.

Tymczasem prowokowani dzisiejszą Ewangelią, chcemy wołać za Grekami - "Panie, pokaż nam Jezusa!"

Gdzie ukrył się Jezus, skoro nie ma Go już na kościelnych krzyżach?

Odpowiedź daje On sam - w MOIM OSOBISTYM KRZYŻU.

On, "wywyższony ponad ziemię" na krzyżu, rzeczywiście "pociągnął wszystkich do Siebie" - nie ma człowieka, który by nie cierpiał, a przez to nie uczestniczył w misterium Krzyża.

Różny jednak bywa sposób tego uczestniczenia.

Mogę cierpieć i umierać bezsensownie i bezwartościowo, jak zły Łotr.

Mogę też pozwolić, jak św. Dobry Łotr, by Krzyż dokonał "sądu nad moim światem".

Mogę wypuścić moje życie z rąk, wyrzec się władzy nad nim na rzecz Jezusa.

I zaufać Mu, mówiąc "Totus Tuus!" 

Totus - cały, absolutnie i bezwarunkowo cały.
Tuus - Twój, Chryste, Maryjo, Kościele, ale też Twój, drugi człowieku, Bracie i Siostro, do których prowadzi mnie Chrystusowa droga bycia sługą.

Wtedy dopiero zrozumiem, że krzyż to tylko doczesność.

Wieczność to Zmartwychwstanie.