Za nami kolejna celebracja kroku ku dojrzałości chrześcijańskiej. Spotkania te są wpisane w formacje osób przygotowujących się do Oazy Nowego Życia 2 stopnia. Dziś rozważaliśmy 3 krok - Duch Święty. Celebrację przygotowała parafia św. Jana Chrzciciela i św. Szczepana Męczennika z Choroszczy na czele z księdzem Łukaszem Borowskim.

    Na początku zgodnie z tematem spotkania  w pieśni przyzwaliśmy obecności Ducha Świętego. Po liturgii słowa ksiądz Łukasz wygłosił do nas płomienne słowo. Przede wszystkim zwrócił uwagę na naszą postawę przywołując obraz Maryi. Mamy stawać w postawie otwartości i posłuszeństwa wobec Ducha. Mamy również stawiać czoła marazmowi który wkrada się w nasze życie i ożywiać się Duchem Świętym. To on w pewien sposób kontaktuje nas z Bogiem. 

    Ksiądz Łukasz wspomniał również o jednym z wielu symboli Ducha Świętego -  symbolu ognia, który wypala grzech ale który również rozpala, ogrzewa- daje pokój. Zawsze jeżeli prosimy o Ducha Świętego to Go otrzymujemy. To On wspiera nas w naszej słabości, udoskonala naszą modlitwę. Jak wysłuchaliśmy w drugim czytaniu, św. Paweł pisze ,,Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić, jak trzeba, Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami ’’ (Rz 8,26).

    Usłyszeliśmy również: nie ma Kościoła bez Ducha, nie ma modlitwy bez Ducha, nie ma chrześcijaństwa bez Ducha.

    Po wysłuchanym słowie modliliśmy się wspólnie o Ducha, aby wchodził we wszystkie przestrzenie naszego życia i oto abyśmy zawsze umieli z nim współpracować i nigdy nie stawiać siebie na pierwszym miejscu.

  Niech poniższa modlitwa pomoże na zaprzyjaźnić się w wejść w relację z Duchem Świętym

Sekwencja o Duchu Świętym

Przybądź, Duchu Święty,

Spuść z niebiosów wzięty

Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,

Dawco darów mnogich,

Przyjdź Światłości sumień!

O najmilszy z Gości,

Słodka serc radości,

Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,

W skwarze żywą wodą,

W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza!

Serc wierzących wnętrza

Poddaj swej potędze!

Bez Twojego tchnienia

Cóż jest wśród stworzenia?

Jeno cierń i nędze!

Obmyj, co nieświęte,

Oschłym wlej zachętę,

Ulecz serca ranę!

Nagnij, co jest harde,

Rozgrzej serca twarde,

Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,

W Tobie ufającym,

Siedmiorakie dary!

Daj zasługę męstwa,

Daj wieniec zwycięstwa,

Daj szczęście bez miary!