Aktualności

Postanowienia noworoczne

Postanowienia noworoczne

Radosny okres oczekiwania dobiegł końca. Pamiątka narodzin Chrystusa gra w sercach, w rytmie kolęd i pastorałek. Za chwilę pożegnamy jeden, a przywitamy kolejny rok. Tańcząc, siedząc przed ekranem telewizora, ze znajomymi, bądź sami. Pójdziemy do kościoła. Poczynimy postanowienia noworoczne. Podejmiemy się zmiany siebie i swoich nawyków. Standard.

Gdy patrzę, na poprzednie lata mojego życia i na postanowienia przemiany, których się podejmowałam, zauważam pewną prawidłowość. Żadne z nich nie przetrwało do końca roku. Słomiany zapał, który dopadał mnie w związku z wprowadzeniem zmiany w moim życiu, szybko się kończył. Motywacja do pracy nad sobą znikała. Zastanawiałam się, dlaczego?

Kiedy kilka dni temu dostałam e-maila z pytaniem, czy znalazłabym chwilę na napisanie tekstu, odpisałam, że postaram się. Odpowiedź, którą dostałam: Pisz, jak Cię natchnie Duch, zaskoczyła mnie, co sprawiło, że zaczęłam myśleć, dlaczego mnie zaskoczyła. I doszłam do zaskakującego wniosku. Przynajmniej dla mnie. W tym momencie.

Był to wniosek znajomy i odkrywczy jednocześnie. Coś co zawsze wiedziałam. To nie ja mam działać, nie własnymi siłami. Mam pozwalać na działanie Ducha Świętego we mnie. Kiedy chce. Jak chce. Jest to też odpowiedź na pytanie dlaczego moja motywacja do pracy nad sobą znikała? W całym zabieganiu i planowaniu zabrakło tego jednego, wezwania Ducha Świętego i otwarcia się na Jego działanie.

Ja się otworzyłam i napisałam. Spróbuj i Ty. Znaczy otworzyć się na Ducha Świętego. Napisać też coś możesz.

Zechciej swoje tegoroczne postanowienia, zmiany które będziesz wprowadzać w życie skupić wokół tematu odnowy życia duchowego, wyzwolenia z wszelkich grzechów i zniewoleń. Pamiętaj, „Duch daje życie”1; uciekaj się do niego we wszelkich trudnościach. Niech hasło nowego Roku Duszpasterskiego „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym”2 będzie przypomnieniem, że w walce o zbawienie nie jesteśmy sami. Zachęcam Cię do podjęcia w tym Nowym Roku, a kto wie, może i na całe życie dzieła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, ponieważ to „nowi ludzie w historię wpiszą miłość, wskażą drogi odnowy ludzkich serc”3.

„Zbawienie jako kontynuowanie misji Chrystusa musi być pojmowane jako wprowadzenie do nowego życia w wolności synów Bożych. Jest ono równoznaczne z wewnętrzną przemianą człowieka, z odkupieniem i wyzwoleniem go z niewoli grzechu, z powstaniem w nim nowego człowieka. Prawdziwego wyzwolenia człowieka może dokonać tylko Chrystus mocą swego Ducha.”4

1 J 6,63 Biblia Tysiąclecia, Wydanie V

2 por. Dz 2,4 Biblia Tysiąclecia, Wydanie V

3 fr. Hymnu KWC „Serce wielkie nam daj”

4 Ks. Franciszek Blachnicki, Krucjata Wyzwolenia Człowieka. Podręcznik, Rozdział III, punkt 3., Kraków 2017